Iedereen WMH: Brigitte, Marlien en Caroline

Brigitte Kurris, Marlien de Vos en Caroline van den Steen zijn alle drie actief bij WMH. Marlien is communicatiemedewerker, Caroline zetelt in de Raad van Bestuur en vrijwilliger Brigitte werkt als verkoopster in onze sociale winkel. Daarnaast delen ze het vrouw-zijn met elkaar. Ze gaan in gesprek over hun positie als vrouw in de organisatie en bij uitbreiding in de wereld. Dit artikel is een aanvulling op het interview in onze MERCIE ‘Sterke Vrouwen’.

Werken bij WMH

 Hoe zijn jullie bij WMH terecht gekomen?

 Caroline: “In 2004 benaderde de toenmalige directeur mij. Ik was in dienst bij het sociaal secretariaat, waar WMH mee samenwerkt. Hij zocht iemand met een juridische achtergrond en kennis van personeelsbeleid  om de Algemene Vergadering van WMH te versterken. Ik was meteen nieuwsgierig. Ondertussen zit ik ook al vier jaar in de Raad van Bestuur. We ondersteunen het dagelijks bestuur en komen daarom regelmatig samen.”

Marlien: “Ik ben als vrijwilliger gestart. Toen ik net in Boechout woonde, had ik geen job en zocht ik iets om mee bezig te zijn. Ik werd verkoopster in de sociale winkel. Al snel kreeg ik een vaste job aangeboden als onthaalmedewerker en door mijn passie voor communicatie stroomde ik door naar de communicatiedienst.”

Brigitte: “Als inwoner van Boechout kwam ik toevallig voorbij. Ik ben gek op tweedehandswinkels en was blij met deze ontdekking. Toen ik zag dat ze hier met vrijwilligers werken, stelde ik mezelf kandidaat. Ondertussen doe ik dit al vier jaar met plezier.”

“Er hangt een heel familiale sfeer bij WMH. Elke ochtend begroet iedereen me en als vrijwilliger word ik behandeld als een volwaardige medewerker.”

Wat houdt jullie (zo lang) bij onze organisatie?

 Brigitte: “Er hangt een heel familiale sfeer bij WMH. Elke ochtend begroet iedereen me en als vrijwilliger word ik behandeld als een volwaardige medewerker.”

Marlien: “Daar ben ik het mee eens. Ondanks ons grote werkterrein zijn we een kleine organisatie. Hierdoor kent iedereen elkaar en dragen we zorg voor elkaar. Ik ken ook de mensen achter de ontwikkelingsprojecten die we steunen. Het persoonlijke contact zorgt voor een gemoedelijke sfeer én een efficiënte werking.”

Caroline: “Wat mij aanspreekt is de missie van WMH, namelijk duurzame ontwikkelingsprojecten wereldwijd steunen. Het is iets helemaal anders dan mijn dagelijkse job en hierdoor leer ik veel bij.”

“Ik ben trots op wat onze communicatiedienst dagelijks presteert, wetende dat ze nog maar vier jaar bestaat.”

Is er iets wat je binnen WMH hebt verwezenlijkt waar je uitzonderlijk trots op bent?

 Marlien: “Ik ben trots op wat onze communicatiedienst dagelijks presteert, wetende dat ze nog maar vier jaar bestaat. Vroeger was elke dienst verantwoordelijk voor de eigen communicatie waardoor deze vaak versnipperd en niet rechtlijnig was. Door een duidelijke communicatiestrategie werden we professioneler en dat beïnvloedt onze resultaten positief. In een non-profitorganisatie kunnen we niet alles uitbesteden. WMH daagt me uit om zoveel mogelijk op een professionele manier zelf te doen, en daar hou ik van.”

Brigitte: “Ik merk die professionaliteit ook in de winkel. Elke dag doet een andere vrijwilliger de winkel open en vroeger hadden we onderling weinig contact. Sinds kort werken we meer samen en dat straalt af op onze klantenservice. Iedereen is op de hoogte van het laatste nieuws en dat zorgt voor meer professionaliteit.”

Caroline: “Met de huidige directeur Wim Smit is er meer structuur in de organisatie. Zo is er een nieuw loonbeleid waar ik met trots aan meewerkte. Waar vroeger de lonen eerder arbitrair werden bepaald, loopt dit nu volgens bepaalde regels zoals anciënniteit.”

Als vrouw bij Wereld Missie Hulp

Hoe is het om te werken met jullie mannelijke collega’s?

Marlien: “De communicatiedienst van WMH bestaat uit twee werknemers, ikzelf en de communicatieverantwoordelijke Jorn. In het verleden hebben er vrouwen op de stoel van de verantwoordelijke gezeten, maar ik merk geen verschil. De aanpak is misschien anders, maar dat wijd ik aan de persoonlijkheid en niet aan het geslacht. Ik voel me als vrouw bij WMH zeker niet minderwaardig.”

Caroline: “Naast mij is er één andere vrouw in de Raad van Bestuur. Het is een vrijwillig engagement naast je job en gezin, en jammer genoeg is dat voor veel vrouwen nog steeds een moeilijke combinatie. Verder zijn het dus mannen, maar dat ervaar ik niet als een probleem. Onze Raad van Bestuur is ruimdenkend en ik voel me zeker niet benadeeld als vrouw.”

“Wat mij betreft mag het niet uitmaken of iemand een man of vrouw is. De persoon moet de juiste kwalificaties hebben voor die welbepaalde functie.”

Marlien: “Ik vind mannen met een feministische kant aangenamer om mee te werken. Dat is moeilijker bij mannen die nog steeds in rollenpatronen denken.”

Brigitte: “Ik werk niet samen met mannen bij WMH want mijn team, de winkelverkopers, bestaat enkel uit vrouwen. Ik mis dit niet, maar iedereen is welkom. Als het een goede verkoper is die houdt van mode, dan is het de juiste persoon op de juiste plaats.”

Caroline: “Inderdaad, ik hou niet van een artificieel evenwicht. Wat mij betreft mag het niet uitmaken of iemand een man of vrouw is. De persoon moet de juiste kwalificaties hebben voor die welbepaalde functie.”

Non-profit wordt ook wel de “zachte” sector genoemd. Leunt die dan ook per definitie dichter aan bij de vrouw, of zijn hier ook mannen nodig?

 Caroline: “Mannen zijn er absoluut nodig én meer dan welkom. Net zozeer als dat vrouwen nodig zijn. Ik geloof dat werken voor het goede doel ook mannen kan aanspreken.”

Marlien: “Mensen die actief zijn in de sociale sector streven bepaalde idealen na, en die reiken verder dan carrière maken en geld verdienen. Vroeger werkten mensen om geld te verdienen, maar steeds vaker willen mensen betekenis geven aan hun job en zinvol werk doen.”

“Hierdoor spreekt de non-profitsector een steeds breder publiek aan. Bovendien zet WMH, net zoals andere organisaties, in op verschillende thema’s zoals ontwikkelingssamenwerking, circulaire economie en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Het kan dus verschillende mensen aanspreken.”

Brigitte: “Bij WMH in Boechout werken en vrijwilligen er ongeveer evenveel mannen als vrouwen. In de winkel werken vrouwen, maar de chauffeurs en magazijniers zijn allemaal mannen. Bij de andere diensten zijn er zowel vrouwen als mannen aanwezig. Ik weet niet of dit een bewuste keuze van de directie is.”

Marlien: “Dat is volgens mij organisch gegroeid. Maar WMH heeft veel aandacht voor diversiteit op de werkvloer, dus het past wel binnen onze filosofie. Er werken bijvoorbeeld mensen van verschillende nationaliteiten, en mensen die moeilijk een job op de reguliere arbeidsmarkt vinden krijgen een kans bij WMH.”

Zijn er vooroordelen van een werkende vrouw die stiekem toch waar zijn? Zijn er vooroordelen die totaal niet kloppen?

 Brigitte: “Tijdens sollicitaties vragen werkgevers soms naar kinderen. Als je kinderen hebt, denken ze snel dat je prioriteiten niet bij het werk liggen. Dat vind ik jammer want dat is niet het geval.”

Marlien: “Integendeel, sinds ik kinderen heb, ga ik veel flexibeler om met het werk. En dat is positief. Dit interview valt buiten mijn taken als communicatiemedewerker en vindt niet plaats tijdens mijn werkuren. Toch ontloop ik het niet en zoek ik een oplossing voor de kinderen. Bovendien ontwikkel je als moeder vaardigheden zoals geduld en organisatorisch talent die je kan toepassen in je job.”

Vrouwen en ontwikkelingssamenwerking

Als je leest over projecten die vrouwen ondersteunen, voel je je dan automatisch meer betrokken?

Caroline: “Ik wel. Als ik een artikel lees over de oprichting van een materniteit in een ontwikkelingsland, dan ben ik geïnteresseerd. Als je zelf kinderen hebt, is het moeilijk voor te stellen hoe een bevalling zou lopen zonder medische hulp.”

Brigitte: “Je kan je als vrouw makkelijker in de plaats stellen en vergelijken met de situatie hier waardoor het je toch aantrekt.”

Marlien: “Er is één specifiek project dat me is bijgebleven. In India werden sanitaire voorzieningen gebouwd. Ik interviewde de projectaanvrager en besefte dat het over meer dan dat ging. De mannen van het dorp deden hun behoefte op straat, ’s nachts, maar ook overdag. De vrouwen moesten wachten tot het donker was waardoor ze gevaar liepen voor aanrandingen en verkrachtingen. Zoiets eenvoudigs als een toilet maakte voor deze vrouwen een wereld van verschil. Als vrouw blijft dit hangen.”

Zijn er binnen de ontwikkelingssamenwerking projecten voor vrouwen die ze beter anders aanpakken volgens jullie? Hoe denken jullie dat we een vrouw ‘in nood’ het beste benaderen?

 Marlien: “Als ontwikkelingssamenwerker moet je goed weten welke cultuur, tradities en taboes er leven. Een project voor vrouwen moet gedragen worden door de hele gemeenschap. Je wil mannen niet benadelen of zelfs – onbewust – opzetten tegen het project.”

“Op die manier kan de positie van de vrouw zelfs verslechteren. Bijvoorbeeld projecten waarbij vrouwen beroepsopleidingen krijgen gaan vaak door in achtergestelde dorpen waar de mannen ook geen opleiding hebben genoten. Dit kan negatieve reacties uitlokken.”

“Een project voor vrouwen moet gedragen worden door de hele gemeenschap.”

Brigitte: “Bij uithuwelijking is dat ook zo. Daarbij zijn verschillende mensen betrokken: het meisje, de jongen, hun families, dorpen en stammen. Als je dit enkel aanpakt vanuit het oogpunt van het meisje kan het averechts werken om in te willen grijpen.”

Marlien: “We moeten geen dingen van bovenaf opleggen of verbieden. We moeten volgens mij werken aan bewustmaking en –wording bij alle betrokken partijen.”

Hebben jullie nog een oproep voor de lezers om WMH te steunen?

 Brigitte: “Zoek naar een rode kledingcontainer in de buurt en doneer je oude kleding. Bij WMH weet je met zekerheid dat ze er een goed doel mee steunen.”

Caroline: “Sommige kledingcontainers steunen geen goed doel, of zeer minimaal. WMH is erg transparant over wat ze met de kleding doen en welke projecten ze ermee steunen. Je voelt je als donateur dus betrokken bij de organisatie.”

1 Reactie
  • Viviane Meyns
    Geplaatst op 18:25h, 06 januari Beantwoorden

    Een prachtig artikel over drie interessante en geëngageerde vrouwen. Ik heb ervan genoten. Proficiat met het boeiend geschreven artikel en zeker en vast ook voor de inzet van deze dames.

Geef een reactie