Onlangs reisde de Emmaüsgroep Hasselt af naar Rwanda om tijdens een inleefreis verschillende projecten te bezoeken en kennis te maken met ‘het land van duizend heuvels’. Voor WMH deed Jos Kuppers verslag van de belevenissen van de groep.

‘Zaterdag 17 oktober 2015 was het eindelijk zover. Zeer vroeg uit de veren, nog een laatste kop koffie en dan … richting Zaventem. Met enige vertraging kwamen we rond 19 uur aan in Kigali. Het was er reeds donker. We werden hartelijk verwelkomd door de zusters Bernardinen op een zeer traditionele en muzikale wijze. De volgende morgen volgden we samen met de leerlingen de eucharistieviering bij. Muziek en dans overheersten deze viering.’

Betoverend
‘Rwanda, een prachtig land met zeer veel heuvels, wondermooie fauna en flora, betovert je onmiddellijk. Er zijn talloze bananenplantages, uitgestrekte rijstvelden, vele ananasplanten. Steeds wordt het landschap omgeven door de bruinrode kleur van de aarde, de zogenoemde potopotgrond.’

Wolkenkrabbers en winkeltjes
‘Kigali, de hoofdstad bruist van het leven. Wolkenkrabbers bepalen voor een groot deel het stadsbeeld, samen met drukke handelsactiviteiten en vele winkeltjes. Dag en nacht leeft deze stad. Het ontbreekt je aan niets. Ongeveer één miljoen mensen leeft en woont in deze grootstad. Talloze grote hotels en buitenlandse bedrijven hebben hier vestigingen. De wegen zijn geasfalteerd en zeer goed onderhouden.’

Kleine huizen met metalen dakplaten
‘Wanneer je de hoofdstad Kigali verlaat wijzigt de periferie van deze grootstad al snel. Talloze kleine huizen, voorzien van blinkende, metalen dakplaten schitteren in de zon. Duizenden kinderen, jongeren, volwassenen en ouderen leven hier in zeer primaire omstandigheden. Dag en nacht zie je kinderen en vrouwen langs de weg stappen, met zich meedragend: hout, waterkruiken en voedsel. De enorme vriendelijkheid van de bevolking is uitnodigend en bemoedigend. Ondanks de armoede en de zeer primaire huisvesting trachten deze mensen het dagelijks leven vorm en inhoud te geven. De tegenstellingen tussen rijk en arm zijn enorm.’

Moeilijk bereikbaar
‘De vele kleine leefgemeenschappen op het platteland zijn moeilijk bereikbaar, vanwege de hobbelige en uitgeholde wegen. Kinderen en vrouwen zijn uren op weg voor drinkbaar water. Elektriciteitsvoorzieningen zijn meestal onbetaalbaar. De vraag naar hulp is massaal aanwezig. Overal waar je naartoe gaat wordt je aangesproken, wordt een reikende hand naar je uitgestoken.’

Welke projecten bezocht de Emmaüsgroep in Rwanda?

• Project ‘200 stapelbedden en 400 matrassen’
  ‘De uitgebreide rondleiding in het LycéeNotre Dame de Citeaux was erg leerrijk en verhelderend. We zagen de nieuwe slaapzalen waar we in België een sponsoractie voor op touw hadden gezet. Ook werden nieuwe noden vastgesteld.’
• Instelling voor gehandicapte kinderen in Kamonyi
  ‘Deze instelling liet een bijzondere indruk na. Verzorging en revalidatie van deze kinderen werden met de grootste betrokkenheid uitgevoerd. Bij het revalidatieproces werden de ouders en familieleden van de kinderen betrokken, zodat zij de verzorging en ondersteuning thuis kunnen voortzetten.’
• Kloostergemeenschap in Zaza
  ‘Dit was een zeer arme gemeenschap en toch straalde hier de hoop en de solidariteit mateloos uit. Het klooster huisvestte een twaalftal weeskinderen. Zij kregen de mogelijkheid om naar school te gaan. Tegelijkertijd werden hier een aantal novicen opgeleid. Rijst en bonen behoorden tot de basis van de voeding.
• Project ‘Huizen bouwen’
  Het project ‘huizen bouwen’ in Munyaga, een project van zuster Bernardine trof ons. De lokale bevolking bouwde onder leiding van deze zusters talrijk huizen. Bewoners krijgen de dakbedekking, één deur en twee ramen aangeboden bij de bouw van een huis. Ze moeten zelf voor de palen en de bekleding in aarde zorgen.
• Project ‘Terrassering en huizenbouw’
  We maakten kennis met het project ‘terrassering en huizenbouw’ van wijlen broeder Cyriel. De dynamiek en het enthousiame van de verantwoordelijken en de medewerkers viel hierbij op.
• Project ‘Busoro’
  Busoro is een kleine parochiegemeenschap in een zeer arme streek. Lambert, Marie Iraguha, de lokale priester en verantwoordelijke voor deze gemeenschap lieten ons de plaatselijke noden en problemen zien, onder andere het gebrek aan stromend water en elektriciteit.