Zorgen voor bejaarden in Oeganda

In Oeganda is het niet ongewoon om in een krant te lezen dat er ouderlingen zijn gestorven aan de hongerdood en pas enkele dagen later levenloos teruggevonden worden in hun hut,” legt zorgkundige Stellah Kakura uit. “Diegenen die gespaard blijven van zo’n noodlot, leven in erbarmelijke omstandigheden.” Stellah werkt als verpleegkundige in een bejaardentehuis in Antwerpen maar is nog steeds nauw betrokken bij het Oegendese leven. Tien jaar nadat ze haar vaderland Oeganda verlaten had, keerde ze terug naar het geboortedorp van haar moeder. Twee jaar later in 2014 helpt ze vijfendertig ouderen aan een menswaardig bestaan.

Nood aan medicijnen

“Opokire Andria, de oudste vrouw die we verzorgen, heb ik twee jaar geleden ontmoet. Zwetend en hongerig zat de vrouw op een stoel voor haar hutje. Toen we haar eten wilden geven, vertelde ze me dat ze bang is om te eten omdat ze geen medicatie meer heeft. Zonder medicijnen kon ze namelijk niet naar toilet gaan. Op dat moment besloten we dat medicatie de prioriteit is,” licht Stellah toe. Zo’n verhalen liggen aan de basis van het project Nyumba ya Wazee. Een seniorenhuis in Jupanyondo waar dagverzorging en medische hulp centraal staat. Want hoewel er wel ziekenhuizen zijn in de regio, kunnen ouderen er niet terecht. Een vaakgehoorde reactie van verplegers en dokters is dat ouderen het niet waard zijn om medicijnen te geven en dat ze op hun lot moeten wachten.

Vergeten bevolkingslaag

“Oegandezen zijn getekend door een gruwelijke – maar vaak vergeten – burgeroorlog. Velen zijn getuige geweest van de ontvoering of gruwelijke dood van hun kinderen. Ze hebben vaak geen kracht meer om voor zichzelf te zorgen, laat staan om voor oma of opa te spelen voor de achtergebleven kleinkinderen.” Nyumba ya Wazee wil naast directe hulp voor ouderen, ook de gemeenschap informeren over de problemen van deze vergeten bevolkingslaag. “Het zijn onze vaders en moeders die ons hebben helpen opgroeien. Ze hebben zo veel voor ons gedaan en nu wil ik teruggeven.” Stellah komt dagelijks in contact met het contrast tussen ouderen in België en in Oeganda. “In Oeganda is een toilet een put in de grond, een douche is een emmer met water en voor stromend water moet je een wandeltocht van dertig minuten in de hitte doorstaan. Een bijkomend probleem is dat ouderen zich niet kunnen bukken tot het niveau van de waterpomp. Vaak komen ze dan ook met lege handen terug naar huis. De lichaamsgeur van de ouderen in de Oegandese droogte kan je je dan ook levendig voorstellen.” Stellah benadrukt dan ook vaak aan haar patiënten in Antwerpen dat ze dankbaar moeten zijn voor de zorg die ze krijgen. “Vijf maal per jaar kopen we voor de Oegandese ouderen een groot zeepblok dat we verdelen. Deze zeep wordt zowel gebruikt voor de afwas als om de lichamen te wassen. Tanden poetsen gebeurt met een stokje.”

Dankzij de steun van Wereld Missie Hulp is het project enorm kunnen groeien. De financiële steun voor zowel de aankoop van voedsel als een waterput dragen bij tot de verbetering van de levensomstandigheden van de Oegandese oudere bevolking. “Ik ben trots op het werk dat we gedaan hebben. Maar er is nog veel werk. Hopelijk kunnen we snel hulp verlenen aan alle ouderen van het dorp.”

HELP NU MET UW GIFT

Stort vandaag nop op BE10 0000 0000 0404 met de gestructureerde mededeling ***016/0890/00077***
Geen reactie's

Geef een reactie